Tijd om naar huis te gaan, de vakantie zit er bijna op. Mijn trein vertrekt pas om 10:40 uur, ik heb dus nog tijd om een wandelingetje door Innsbruck te maken.

De Finish van het WK wielrennen op de Rennweg
Ik ken de weg sinds gisteravond een beetje, via de Stiftskeller kom ik op de Rennweg. Hier heerst een hoop activiteit vanwege de finish-locatie van het WK wielrennen. Wielrenners zijn nog niet te zien maar dat zal vanaf morgen zeker anders zijn. Even voorbij de finishboog ligt bij het congrescentrum het dalstation van de Nordkettenbahn. Van hieruit gaat een tandradbaan – de Hungerburgbahn – naar het op 860 meter gelegen Hungerburg. Ieder kwartier vertrekt er een treintje en ik aarzel dan ook niet om een retour-ticket te kopen. Na 8 minuten – inclusief 2 tussenstops – bereik ik reeds het eindstation. Van hieruit heeft men een prachtig uitzicht op de stad Innsbruck en is er de mogelijkheid om verder omhoog te gaan. Vanwege mijn tijdsplan – treinen wachten normaal gesproken niet – werp ik enkel een blik op de vertrekkende Seegrubebahn. Deze kabelbaan gaat naar station Seegrube op 1.907 meter, dan gaat een tweede kabelbaan naar de Hafelekar-spitze (2.269 meter). Die laatste was op donderdag mijn wandeldoel maar door gewijzigde plannen heb ik top niet bereikt. Terug met het treintje, uitchecken in het hotel en op naar het station. Vanaf het perron heb ik zicht op de Bergiselschans, mijn laatste beeld van Innsbruck. Stipt op tijd vertrekt de trein naar München.

De Hungerburgbahn nadert het bergstation
Mijn eerste reis met EuroHike is goed bevallen. Mooie routes, goede hotels cq. hutten en goede begeleiding van de reisorganisatie. Al met al de moeite waard om volgend jaar misschien weer met hun in zee te gaan. Feit is wel dat de Tirolerweg voor mij persoonlijk een beetje te hoog gegrepen was. Ik heb mijn eigen capaciteiten in dit geval ietwat overschat. Het afgelopen jaar heb ik wellicht te weinig kilometers gewandeld en is mijn conditie niet meer op het juiste peil. Dat moet komend jaar beter en daar zal ik aan moeten werken. Daarnaast zal ik mijn keuze – wat betreft zwaarte cq. moeilijkheid – nog eens goed moeten overwegen. Wandelen – ook in de bergen – blijft mijn passie maar ik moet wel datgene doen wat redelijkerwijs mogelijk is. Ondanks de doorgevoerde aanpassingen aan de route was het een geslaagde vakantie. Ook minder lastige routes kunnen heel mooi zijn.

De Seegrubebahn met rechtsboven de Hafelekar-spitze
De treinreis verloopt voorspoedig, alles op schema totdat in Keulen een kleine vertraging van 15 minuten optreedt. Bij het loskoppelen van een treinstel gaat iets mis wat opgelost moet worden. In Aken staat mijn vervoer naar Geleen reeds te wachten, ik ben bijna thuis……