De regelmaat was lange tijd ver te zoeken bij mijn wandelhobby. Onhandige werkroosters en het gebrek aan eigen vervoer vormden een ernstige beperking maar daar is verandering in gekomen. Een andere werkgever heeft gezorgd voor praktischere werktijden en tengevolge van de gegroeide woon-werk afstand ben ik weer in het bezit van een auto. Al met al goede voorwaarden om het regelmatig wandelen weer op te pakken. Geen woorden maar daden: het zonnige Pinksterweekend is een mooie gelegenheid!! Een mooie uitdaging is snel gevonden, wandeling 499 – Baraque Michel (Hoge Venen) – van wandelgidszuidlimburg.com over een afstand van 19,8 kilometer.
Moerasgebied: alleen begaanbaar via houten vlonderpaden
Op naar de Belgische Ardennen en wel naar Jalhay. Ik parkeer bij het restaurant La Baraque Michel en constateer dat ik niet de enige wandelaar ben op de Hoge Venen. Vanaf de parkeerplaats wandel ik naar de nabijgelegen Chapelle Fischbach “Notre Dame du bon secours”. Een goede plek om even stil te staan daar de kapel in 1831 is gebouwd ter bescherming van de wandelaars. Niet dat ik (bij)gelovig ben, maar baat het niet dan schaadt het ook niet. Over de grote stille heide voert het loodrechte pad richting bosrand. Hier passeer ik het kruis der verloofden (Croix des fiancés). Het kruis gedenkt een verloofd stelletje dat in 1871 verdwaalden in een sneeuwstorm en hun leven lieten in de Hautes Fagnes. De Hoge Venen kunnen nog altijd verraderlijk gevaarlijk zijn maar ik maak mij geen zorgen. Een sneeuwstorm lijkt niet op komst, ik heb een duidelijke routebeschrijving en anders dan in 1871 hebben we tegenwoordig GPS en GSM.
Schuilhut langs de beek ‘Ru de Polleur’
Zou het geregend hebben dan had ik kunnen schuilen bij de schuilhut langs de Ru de Polleur. Daarentegen begin ik met de enige beklimming van vandaag, een smal wortelig pad stijgt door de Fagne de la Polleur omhoog. Goed opletten waar je je voeten neerzetten is gewenst, boven aangekomen vervolgt de route via houten vlonderpaadjes. Na geruime tijd passeer ik het Synoptisch park van het Koninklijk Meteorologisch Instituut (KMI) nabij Mont Rigi. Vanaf hier loop ik over de verkeersweg N68 richting Malmedy om na enkele honderden meters een breed graspad naar Signal de Botrange in te slaan. Aan mij linkerzijde kan ik het hoogste punt van België (694 meter) zien liggen, de route draait echter terug naar de verkeersweg. Deze steek ik weer over en wandel de Fagne de la Setay in. Aan het einde van het naaldbos sla ik linksaf over een eindeloos lijkend graspad. Na 1,5 kilometer kom ik bij de enige rustbank van vandaag. De routemaker beveelt hier een korte pauze aan; ik besluit dit advies netjes op te volgen.
Absoluut niet kinderwagenvriendelijk: het wortelpad door de Fagne de la Polleur
Het is ondertussen middag geworden en dat is te merken aan de drukte op de wandelwegen. Op het dalende bospad kom ik vooral families – sommigen met een kinderwagen – tegen waarbij ik zelfs gevraagd wordt naar de kortste weg naar Baraque Michel. Ikzelf blijf de route volgen (dat is duidelijk niet de kortste) en verruil beneden het brede pad voor een smal kronkelig pad met vele vonders langs een meanderende beek. Na geruime tijd kom ik nabij de schuilhut van vanmorgen op een verharde weg. De schuilhut laat ik rechts liggen (daar was ik tenslotte al eerder) en loop dientengevolge naar links voor het laatste stuk naar de finish. Een beginnersfout – te weinig drinken ingepakt – breekt mij op de laatste kilometers ietwat op maar met een extra mini-break weet ik mij te vermannen. De kapel nabij de parkeerplaats komt in zicht en daarmee het einde van deze intensieve wandeling.
De eerste wandeling van wederom een hopelijk lange reeks is voltooid, op naar de volgende tocht…….