Birgelen

Je hebt van die dagen dat niets gaat zoals gepland. Vandaag was zo’n dag. Vol goede moed vertrek ik naar Vlodrop om een 23 kilometers tellende pelgrimswandeling te gaan ondernemen, nog niet wetende wat er allemaal mis zal gaan.

De voorbereidingen verliepen – zoals altijd – voorspoedig. Daags vantevoren heb ik de gewenste route afgedrukt en klaar gelegd. ‘s-Morgens voor vertrek maak ik mijn wandelrugzak klaar. Ik controleer of de waterzak gevuld is en pak alle min of meer noodzakelijke componenten in. Routineus leg ik mijn bagage in de kofferbak en neem de snelste route naar Vlodrop. De reis verloopt volgens plan maar dan keert het tij. Op de parkeerplaats bij de Martinuskerk kom ik tot de ontdekking dat ik per abuis de verkeerde rugzak heb meegenomen. Niet handig want in mijn ‘werk’-rugzak zit niets wat mij vandaag van enige nut kan zijn.

Ik overweeg nog kortstondig om terug huiswaarts te keren en de geplande wandeling op een ander tijdstip te ondernemen maar ik laat mij niet zo snel uit het veld slaan. Zonder eten en drinken, zonder geld en papieren, zonder regen/windjack en zonder fototoestel ga ik op pad van Vlodrop naar Birgeneler Pützchen en weer terug naar Vlodrop. Een groot deel van de route loopt door het Nationaal Park de Meinweg en gedurende een aantal kilometers aan beide zijden van de allang niet meer in gebruik zijnde spoorverbinding tussen het Roergebied en Antwerpen. Deze ‘IJzeren Rijn’ zorgt ongewild voor het eerste route-technisch probleem.

In totaliteit heb ik vandaag twee route-problemen ervaren die ik gelijk met mijn lezers wil delen.

1. Via een smal bospaadje kom ik uit op een schuine T-splitsing waar de routebeschrijving mij naar links stuurt. In plaats van op de spoorlijn te stuiten loop ik geruime tijd langs het talud om vervolgens bij een tunneltje uit te komen. Ik besluit aan de andere kant van het spoor – op intuïtie – terug te lopen en bereik zodoende weer de originele route. Het mag duidelijk zijn, als ik naar rechts was gegaan had mij dat enkele kilometers bespaard.
2. Op de terugweg hebben de routemakers geen rekening gehouden met veranderende omstandigheden. Ik moet een weg volgen tot aan de bovengrondse elektriciteitsleiding. Duidelijke aanwijzing, het betreffende leidingwerk is echter waarschijnlijk allang ingegraven want ik kan het nergens vinden.

Na enig puzzelwerk en bestudering van het onduidelijke kaartje is het uiteindelijk gelukt om het juiste pad weer terug te vinden.

Het doel van de wandeling is de midden in het bos gelegen Mariakapel van Birgelener Pützchen. Via een van kruisweg-staties voorzien pad arriveer ik bij de kapel op een open plek in het bos. De kapel wordt daadwerkelijk bezocht door gelovigen en er brandt dan ook een grote hoeveelheid kaarsjes bij het altaar. Op de weg terug passeer ik eerst kasteel Elsum om vervolgens de heenweg kort te kruisen nabij de Gitstappermolen. Nadat ik voorbij de Effelder Waldsee de grens weer passeer, komt de kerktoren van Vlodrop alweer in het vizier.

Ondanks de onfortuinlijke start was de wandeling toch een succes. Gelukkig heb ik de inhoud van de thuis gelaten rugzak niet expliciet gemist, desondanks mag ik die blunder niet nogmaals maken. Goede voorbereiding is niet voor niets van groot belang……..