In navolging van Ludwig van Beethoven heb ook ik mijn negende voltooid. Echter, mijn prestatie betreft geen symfonie maar de Sittardse Kennedymars. Afgelopen zaterdag was het moment weer aangebroken voor de jaarlijkse krachtmeting over 80 kilometer.
De oudste Kennedymars van Nederland startte in 1963 naar aanleiding van een uitspraak van John F. Kennedy eerder dat jaar. Een eenvoudige rekensom leert dat het evenement dit jaar 49 jaar bestaat en dat op 7 april jl. de 50ste editie is georganiseerd. Een logische conclusie maar jammer genoeg niet juist. Tengevolge van de MKZ-crisis (Mond- en Klauwzeer) werd in 2001 geen Kennedymars gehouden en zodoende heeft Sittard wel de oudste maar niet de vaakst gelopen Kennedymars, deze titel gaat naar Someren. Paaszaterdag om klokslag 5 uur ‘s-morgens gaf de burgemeester van het Belgische Maaseik – Jan Creemers – het startschot voor 2.710 wakkere wandelaars.
Met uitstekend wandelweer start ik met goede moed aan de monstertocht. Alles gaat zonder problemen en met een gemiddelde snelheid van 6,4 km/uur bereik ik om 10 voor 11 de controlepost in Montfort. Even verder bij Camping Reigershorst mis ik mijn vaste begeleidingsteam; geen verrassing want ik was op de hoogte van het feit dat Paul en Ivo dit jaar niet van de partij zouden zijn. Op weg naar Maasbracht begint het stevig te regenen in combinatie met een snijdende Noordwesten wind. Dat vertraagde mijn pas enigszins maar geen nood, Om 13:00 zat ik op de kade in Wessem te genieten van een korte welverdiende pauze.
Met een vers paar sokken en een powerdrink kon de terugweg beginnen. In het altijd sfeervolle witte stadje Thorn neem ik even de tijd om mijn aanwezigheid aldaar te registreren op Facebook. Op naar België, via de dorpen Kessenich, Geistingen en Aldeneik bereik ik de randweg rond Maaseik. Hier staat mijn fietsende volger mij reeds op te wachten, samen wandelen we verder naar de Markt van Maaseik teneinde aldaar op een terrasje neer te ploffen, tijd voor een korte break.
De laatste 18 km, via de Pater Sangersbrug over de Maas het vaderland weer in. Zowel in Roosteren als in Dieteren staan nog supporters te wachten maar dan moet ik het op eigen kracht doen. Dat blijkt geen probleem, met een stevig tempo marcheer ik richting Sittard. In de wijk Hoogveld nog even een groet brengen aan Zoë in de Pizzabus voordat ik begin aan de laatste 2 kilometers. Mijn wandeltempo was blijkbaar hoger dan verwacht want mijn ontvangstcomité was nog niet bij de finish toen ik daar om acht over zeven mijn beloning in ontvangst nam.
De Negende is voltooid, wat nu? Beethoven maakte geen 10de symfonie; zal ik dan ook maar stoppen bij 9? Het is een optie maar ligt niet in de verwachting. Volgend jaar is de 50ste Kennedymars in Sittard en 10 keer uitlopen is toch een mooi mijlpaal. Dus volgend jaar waarschijnlijk weer maar dan is het goed geweest……