Dit is de meest avontuurlijke wandeling uit deze wandelgids maar u moet wel goed ter been zijn.
Jos Wlazlo van Wandelgids Zuid Limburg lijkt het zeker te weten, maar toch wil ik mij zelf van deze bewering overtuigen. Vandaag staat de 17,6 km. lange wandeling 1231 op het programma. De start is – net als de wandeling van morgen – in de Rue des Bénédictins te Echternach. Om praktische redenen zal ik beide tochten vanaf mijn hotel aanvangen, afstand-technisch maakt het niets uit.

Het lastige trappenpad van de Bergstraße
Na het ontbijt loop ik richting Sûre en vlak voor de brug naar Luxemburg begint de eerste uitdaging van de dag. Ik sla rechtsaf de Bergstraβe in en daarmee ook een schijnbaar oneindige klim naar de Liborius Kapelle. Het kost wat moeite maar eenmaal boven is er wel een fantastisch uitzicht op Echternach. Op het vervolgtracé over het Ferschweiler Plateau passeer ik verschillende uitzichtpunten, het panorama is dus niet te missen.

De Liborius Kapelle op het Ferschweiler Plateau
Wat omhoog gaat moet natuurlijk ook een keer omlaag en dus neem ik het dalend pad naar een grubbe. Ik volg vanaf hier grotendeels het ‘Wandernaturpfad’ richting Felsenweiher aan de rand van Ernzen. Een weiher – wiejer in ’t Limburgs – is een vijver die water en zuurstof krijgt aangeleverd door een bron (of een beek). Zoals de naam reeds verraadt, ligt deze weiher tussen de rotsen. Een mooie plek om kort te pauzeren.

De Felsenweiher bij Ernzen
Langs het plaatselijke voetbalveld – eveneens tussen de rotsen – vervolg ik mijn weg richting Teufelsschlucht. De aanlooproute gaat nog over veldwegen en weidepaden maar eenmaal bij de eerste kloof (nog niet de Teufelsschlucht) wordt het avontuurlijker. Het wordt ook drukker op de lastige paden langs de rotsformaties, de rust is voorbij. Ik heb even het gevoel dat ik mij ergens vergist heb maar ik blijk abuis, de ingang van de Duivelskloof wordt op de beschreven manier bereikt. Het is haast file-lopen in het blijkbaar toeristisch populaire natuur-fenomeen.

Smalle doorgang in de Teufelsschlucht
Via een lastige trap verlaat ik de kloof en sla bij een bankje linksaf. Een afwijkende richting want vrijwel iedereen kiest de andere richting; de rust keert terug. Het einde komt in zicht en er wordt veel gedaald. Om 15.00 uur plof ik neer op het terras van ‘Zum Golfstübchen’.