Bron: Wandelgids Zuid-Limburg nr. 107
Afstand: 16 km.
Start en Finish: Herberg Bie de Tantes
Vandaag zet ik weer koers naar het Limburgse Heuvelland voor een pittige tocht. Vorige week zag ik Eys al van boven maar nu ga ik van start in het kerkdorp, onderdeel van de gemeente Gulpen-Wittem.
Uitzicht op Eys met de St. Agathakerk
Tegenover de St. Agathakerk steek ik de Eyserbeek en over en blijf de asfaltweg volgen tot aan Sportpark Hanzon, de thuisbasis van voetbalvereniging S.V. Zwart-wit ’19. Hier verandert de straat in een holle weg die bij een wegkruis omhoog gaat naar de spoorlijn. Via de onbewaakte overweg steek ik het Miljoenenlijntje over en vervolg de stijgende weg. Bij een 5-sprong ga ik links en loop zo’n 1,5 km. rechtdoor over het plateau van Bocholtz. Aan het einde van de weg ga ik rechts en wandel Baneheide binnen. Aan het einde van de buurtschap steek ik de N281 over en loop over de brede grindweg richting Duitse grens. De tocht is niet grensoverschrijdend maar ik loop wel een gedeelte precies op de landsgrens en passeer daarbij een voormalige nertsfokkerij op Duits gebied.
Mamelis, een beschermd dorpsgezicht
Het pad wordt smal, hol en vochtig. Een kleine waterloop stroomt midden over het steile pad naar beneden naar het gehucht Mamelis. Ik volg kort de N278 richting Vaals om voorbij een abri rechtsaf een veldweg in te slaan. Het stijgend pad brengt mij naar het hoogstgelegen kerkdorp van Nederland. Bij hotel-restaurant Vijlerhof ga ik links over de sterk dalende asfaltweg naar de buurtschap Melleschet. De hooggelegen St. Martinuskerk van Vijlen toornt fier boven het landschap en is daardoor een echte landmark. Na een smal pad kom ik in de buurtschap Hilleshagen. Hier steek ik de doorgaande weg over en volg geruime tijd de veldweg tot ik de N278 bij Wahlwiller bereik. Na 100 meter fietspad sla ik rechtsaf naar de bebouwde kom van Wahlwiller.
De St. Martinuskerk van Vijlen gezien vanuit Melleschet
Voorbij het voormalig Michelin-restaurant ’t Klauwes ga ik links de doodlopende weg in voor de laatste 2 kilometer. Na de brug over de Selzerbeek volg ik de beek door de uiterwaarden – een pad mag je de route niet noemen – tot de volgende brug aan de rand van Wahlwiller. Hier ga ik linksaf richting de in het begin gepasseerde 5-sprong. De asfaltweg – Botterweck geheten – zorgt nog voor een ultieme inspanning. De stevige klim – de Kruisberg – is bekend van de Amstel Gold Race en heeft een maximaal stijgingspercentage van 12,7%. Op de top aangekomen start ik de makkelijke afdaling naar het eindpunt en gun ik mijzelf een heerlijke versnapering bij de herberg ‘Bie de Tantes’…..