Ik tracht hard te lopen.
Je wordt een dagje ouder, hebt overwegend zittend werk en dus is enige lichaamsbeweging wel gewenst. Gelukkig zijn er slimme mensen die hier iets voor hebben uitgedacht. Hoef ik mij daar niet meer druk om te maken. Als je ooit het waanzinnige idee krijgt om eens een marathon te willen lopen, begin dan voorzichtig. Laten we zeggen: Start to Run. Een verzinsel van de Atletiekunie om de medemens van de divan te krijgen èn in de sportschoenen. Het concept is niet ingewikkeld (mummies daarentegen wel). In ruil voor een kleine vergoeding krijg je 6 hardlooplessen bij de plaatselijke atletiekvereniging en aansluitend ook nog een functioneel T-shirt. Geen slechte deel zou ik zo zeggen.
Vandaag was al weer de laatste les. Mijn doel heb ik – nog – niet gehaald. Het is namelijk de bedoeling om na afloop van de reeks lessen een afstand van 3 km aan een stuk te lopen. Dat zat er voor mij dus niet in. In de vierde les is mijn rug op slot geschoten en het is de afgelopen 2 weken nog niet significant verbeterd. Dat betekent dus dat ik niet op vol vermogen kan acteren. Niet dat dit anders wel het geval was geweest maar nu in ieder geval niet. Volgende week maar eens een fysiotherapeut consulteren en ook dat is nieuw voor mij.
Die 3 km (of meer) gaan nog wel lukken, later……….