Alweer 3 weken geleden voltooiden wij onze laatste oefentocht voor de Swentiboldmars. Carnaval en griep/verkoudheid weerhielden ons van de broodnodige kilometers. De kou is echter uit de lucht en dientengevolge kan er weer een poging tot wandelen ondernomen worden. Moet ook wel want op 26 maart as. vindt de 40 km. lange Swentiboldmars reeds plaats en voldoende oefening is cruciaal.

Zicht op Elen – met spellingmolen ‘de Hoop’ – vanaf de winterdijk
Omdat het onduidelijk is in hoeverre wij zijn hersteld van het snotteren heb ik gekozen voor een wandeling met variabele afstanden. De passende route – nr. 896 – is wederom gevonden op wandelgidszuidlimburg.com en voert ons over Belgisch grondgebied ten zuiden van Maaseik. Brasserie ’t Goedhof in Heppeneert oftewel ’t Good opent de deuren pas over een half uur, parkeren is gelukkig wel al mogelijk. Langs de kademuur wandelen we door het bedevaartsoord noordwaarts richting Maaseik. Even buiten de bebouwde kom verlaten we de verharde weg en steken het Zanderbeekje over. Dit stroompje zal ons begeleiden tot vlak voor Elen en is waarschijnlijk ook de oorzaak voor de ietwat zompige veldwegen.

Een vlucht ganzen verlaat de ‘Meerheuvel’
Aan de rand van Elen hebben we een fraai zicht op de uit 1870 daterende spellingmolen ‘de Hoop’. Het dorp wordt echter niet aangedaan, we lopen er met een grote boog omheen. Een kudde nieuwsgierige koeien vragen zich waarschijnlijk af waar die 2 ‘Ollanders’ heen gaan want zij achtervolgen ons tot het einde van de weide. Na enige tijd bereiken we de winterdijk – tevens fietspad en onderdeel van het populaire Vlaamse knooppuntennetwerk – en volgen vervolgens de dijk afwisselend onder- en bovenlangs. Aan de rand van visvijver ‘Meerheuvel’ bevindt zich het keuzemoment van de dag. Linksaf is de route uiteindelijk 10 kilometer en rechtsaf komen er nog 3 bij. Na ultrakort overleg besluiten we voor de langere variant te gaan. Na 10 luttele meters stuiten we echter op een discrepantie; de beschreven trap omlaag is niet aanwezig en zodoende dalen we enig kunst- en vliegwerk naar de oever van het voormalige grindgat.

De onbegaanbare route met de gele zeshoek….
Tijdens de extra lus van 3 km. passeren we een oorlogsmonument om vervolgens weer het keuzepunt te bereiken. Niet veel verder verlaten we de dijkweg om de veldweg richting Maas te volgen. Hier krijgen we met het tweede probleem van de dag te maken. De waterstand is dermate hoog waardoor het wandelpad door de brede stroom is verzwolgen. De markering en de omheining steelt nog net boven het water uit maar begaanbaar is het pad geenszins. Een stukje akker biedt uitkomst en zodoende bereiken we toch het andere eind van de beoogde veldweg. Met het einde in zicht krijgen we gezelschap van een goedmoedige Sint-Bernard, het vaatje met sterke drank ontbreekt echter. Tegenover de kapel van Sint Theresia van Lisieux is het voetpad afgesloten met rood-wit lint. Volgens een local houdt dit verband met graafwerkzaamheden aan de andere zijde van het pad. Er zit niets anders op dan met een kleine omweg naar de Gertrudiskerk te wandelen.
Tevreden over de gelopen afstand genieten we in de brasserie nog na onder het genot van een lekker soepje. Met de Swentiboldmars lijkt het wel goed te komen maar extra training kan geen kwaad, wordt dus vervolgd……