Bron: Wandelgids Zuid-Limburg nr. 396
Afstand: 13,3 km.
Start en Finish: Station Susteren
In het kader van de broodnodige afwisseling heb ik vandaag een vlakke wandeling in Midden-Limburg uitgezocht. Looptechnisch een stuk relaxter dan mijn tocht door het Bunderbos van afgelopen donderdag, helaas ook minder avontuurlijk.
Voormalige watermolen – Sjtadmeule Zöstere – anno 1500
Vanaf het station wandel ik naar het nabijgelegen Koffiehuis het IJzerenbos. Ondanks dat er nog enkele tafeltjes op het zonovergoten terras beschikbaar zijn maakuk er geen gebruik van, uitrusten kan tenslotte pas na een fatsoenlijke inspanning. Ik volg het verharde fiets/voetpad door het IJzerenbos. Er is veel volk op de been, zowel fietsend als te voet. De route is niet bijster interessant, kilometers lang zonder noemenswaardige bochten. Nadat aan mijn linkerhand de bungalows van Langoed Hommelheide te zien zijn sla ik rechtsaf richting Duitse grens. De asfaltweg wordt een onverharde veldweg en eindigt bij een zitbank aan de rand van Schalbruch. Lopend langs de Duitse tuinen van Schalbruch – en even later Isenbruch – valt op dat ik voornamelijk Limburgs dialect hoor. Niet zo vreemd want in de Selfkant – van 1949 tot 1963 onderdeel van Nederland – wonen veel grensgangers.
Een zijbeek van de Geleenbeek oftewel de Vloedgraaf
Na de kleine kern van Isenbruch loop ik Nederland weer binnen en aan de rand van Nieuwstadt volg ik een smal pad langs de oever van de Vloedgraaf. Tengevolge van het mooie weer is de begroeiing weelderig en daardoor is het af en toe zoeken naar het wandelpad. Ik blijf het water volgen tot aan de spoorlijn Sittard – Roermond die ik even volg in noordelijke richting. Bij de overweg steek ik over en vervolg mijn weg aan de andere zijde van het spoor. Vlak voor de Roode Beek ga ik links over een bospad tot aan een kleine brug over voornoemde beek die ik oversteek om de bebouwde kom van Susteren te bereiken. Ik passeer een voormalige watermolen uit 1500 voordat ik arriveer bij ijssalon De Graasboer.
De St. Amelbergabasiliek in hartje Susteren
Aangezien ik bijna bij het eindpunt van mijn wandeling zou ik een heerlijk ijsje kunnen nuttigen maar na korte twijfel zie ik er toch maar van af. Ik pas de route naar eigen believen licht aan om daardoor een blik te kunnen werpen op een Basilica Minor – de St. Amelbergabasiliek – te kunnen werpen. Bij het station heb ik pech, de trein is net 3 minuten vertrokken en zodoende moet ik noodgedwongen zo’n 25 minuten wachten op de volgende verbinding. Maar dat is onder deze weersomstandigheden geen probleem……