Het is niet gelukt, ik blijf voorlopig steken op 7 voltooide Kennedymarsen.
De dag begon goed, om 5 uur in de morgen gaf Frans Cörver het startschot en verdwenen bijna 3.000 wandelaars in de donkere nacht. Deze werd nog donkerder toen Sittard werd verlaten en de donkere weg naar Millen werd ingeslagen. Gelukkig duurde dit stukje niet te lang en zo wandelde wij het verlichte Duitsland binnen. Ten opzichte van de voorbije jaren was er een belangrijke routewijziging doorgevoerd. Tot en met de eerste controlepost in Koningsbosch was – met uitzondering van de laatste paar honderd meter – niets gelijk gebleven. Het stukje Duitsland was flink gekrompen tot zo’n 800 meter en via het terrein van Camping Hommelheide te Susteren werd met behoud van de afstand toch weer Camping Böhmerwald in Konigsbosch bereikt voor de eerste controle en de traditionele paaseitjes.
17,4 km Koningsbosch (lopend fotograferen valt tegen)
Met het tempo zat het goed, om half 8 kreeg ik een eerste gaatje in mijn startkaart en om kwart over negen arriveerde ik reeds in Posterholt. Na 28,1 km begon de vermoeidheid mij wel wat parten te spelen en zodoende kwam deze controlepost op het juiste moment. Er was echter nog een belangrijke voor een rustpauze. In de buurt van Susteren – na ca. 10 km – voelde ik al een brandend gevoel onder mijn linkervoet en dat baarde mij zorgen. Tevens had ik het vermoeden dat zich de laatste kilometers voor Posterholt een blaar op mijn rechterhak had gevormd. Aangezien mijn tempo vrij hoog lag was het nog zeer rustig bij de blarenservice in sporthal De Wieë, ik kon gelijk plaatsnemen op een brancard. Het zag er slecht uit. De medewerker van het Rode Kruis constateerde 2 blaren pal onder de tenen van mijn linkervoet en dat baarde hem zorgen. een verpleegkundige werd er bijgehaald en plots stonden er wel 5 EHBO-ers te staren naar mijn voeten. Het bleek lastig te zijn om de verwondingen af te plakken, men vreesde dat de tape tijdens het lopen los zou gaan laten. Alle kunst en vliegwerk werd uit de kast gehaald om mij weer op weg te helpen al hadden de vriendelijke helpers het liever anders gezien. Nadat mijn hak ook was afgeplakt was er 3 kwartier voorbij en kon ik mijn weg vervolgen.
Halverwege met gehavende voeten…..
Bij Het Reutje krijg ik gezelschap van een goede bekende en samen lopen we naar Stramproy alwaar ik voor het eerst in mijn loophistorie moet wachten op mijn verzorgers. Toen ze er na een paar minuten waren, maakte de koffie veel goed. De weersvoorspellingen waren op voorhand niet al te best maar tot nu toe mag ik niet klagen, een enkele druppel (letterlijk) maar uitstekend wandelweer. Na Brachterbeek was de pret echter over, het begon stevig te regenen en dat maakt het er niet leuker op. Even klaarde het iets op – er kwam zelfs een zonnetje door de wolken – maar op weg naar Thorn plenste het weer behoorlijk. Ik zat er behoorlijk doorheen en liet mij de warme bouillon in het witte stadje welgevallen. Op naar Maaseik, de komende 10 km zijn we in België. De benen wilde nog wel maar maar mijn voeten deden pijn bij elke stap. Ik had het gevoel dat het aantal blaren zich hadden uitgebreid en mijn rug werkte ook niet echt mee. In het mooie dorpje Geistingen vond ik het tijd om onder het genot van een heerlijke kop soep even op krachten te komen. Terwijl ik het terras net achter mij gelaten heb ontmoet ik mijn wandelmaat van eerder vandaag weer en samen zullen we de Markt van Maaseik bereiken.
47,4 km Doorkomst in Wessem
Na een korte stop besluit ik dat hier dat Maaseik vandaag mijn Waterloo zal zijn. Ik volg het advies van de verpleegkundige in Posterholt op en luister derhalve naar mijn lichaam en beëindig deze Kennedymars na 61,2 km. Eenmaal thuisgekomen wordt mijn vermoeden bevestigd, er zijn nog 4 blaren bijgekomen. Ik denk dat ik de goede beslissing heb genomen en misschien moet ik volgend jaar dat andere advies van de verpleegkundige maar eens opvolgen: preventief laten tapen door het Rode Kruis!!
Het zit erop, inpakken en wegwezen…..
Wat rest is een dankwoord. Paul en Ivo voor de verzorging, Leon voor het gezelschap tijdens het wandelen en mijn familie voor de broodnodige support. Mede door hen heb ik toch maar Maaseik gehaald.
Tip voor de napret:
kijk op double-eye.nl voor mooie foto’s van de Kennedymars 2010…..