Gisteren is de meteorologische winter begonnen en dat was vanmorgen goed te merken. Tijdens de korte autorit naar het NS-station kwamen de sneeuwvlokken mij tegemoet. Achteraf bleek dit de enige winterse bui van de dag te zijn, gelukkig maar.
Het doel van de dag was namelijk de laatste pelgrimswandeling uit het boekje “Bidden bij de Buren”. In het boekwerkje heeft de wandeling weliswaar Nr. 1 maar ik heb hem tot het laatst bewaard. De treinreis gaat helemaal naar het Noordelijkste deel van de provincie, om precies te zijn het stationnetje van Mook/Molenhoek. Van hier volgt nog een drie kwartier durende wandeling zuidwaarts naar Plasmolen, het startpunt van de wandeling naar het Duitse bedevaartsoord Kranenburg.
Ook vandaag gaat de route weer voor een belangrijk deel door prachtige natuurgebieden. Allereerst de St. Jansberg, vervolgens door het Reichswald en tenslotte het moerasgebied De Bruuk. Vooral de eerste 2 bosgebieden vergen een flinke inspanning, het is behoorlijk klimmen en dalen door de wonderschone hellingbossen. Op strategische plaatsen in het Reichswald staan hoge brandtorens die bij mij voor enige verwarring zorgen. Ik heb het waarschijnlijk niet goed begrepen maar ik verwachtte bij deze torens een bijbehorend Brand-terras maar dat bleek op een misverstand te berusten.
Na een korte stop in Kranenburg gaat het terug naar Nederland richting Groesbeek. Eenmaal terug in De St. Jansburg is de finish nabij. In de diepte zie ik Plasmolen reeds liggen en na een steile afdaling beëindig ik mijn wandeling bij de bushalte aan de Rijksweg. Het boekje “Bidden bij de Buren” is uit, alle wandelingen zijn voltooid.
Het boekje gaat de kast weer in voor onbepaalde tijd. Misschien – over een paar jaar – doe ik een of meerdere tochten nog een over. Maar voorlopig is het tijd voor andere routes, er is nog zoveel te ontdekken……..