Van/naar: Landeck – Reschen
Afstand: 14 km.
Hoogtemeters: ↑ 550 meter, ↓ 850 meter
Hoogste punt: 2.180 meter (Dreiländergrenzstein)
Het ziet er naar uit dat het vandaag de zwaarste dag van deze wandeltoer gaat worden. Maar de dag begint gemakkelijk met een paar minuutjes lopen naar het busstation in het centrum van Landeck. Om 5 over 8 vertrekt lijn 210 met een groot gezelschap EuroHike-wandelaars naar halte Nauders-Mühlen. Tijdens de 1 uur durende rit begint het te regenen, ik zie de bui – letterlijk en figuurlijk – al hangen. Echter, bij aankomst in Nauders is het droog en schijnt zowaar de zon. De ene transfer is voltooid en de volgende staat reed te wachten. Met de stoeltjeslift van de Mutzkopfbahn zweven we gemoedelijk naar 1.812 meter hoogte. Nu kan het wandelen een aanvang nemen. Op naar de Schwarzer See, op en af over knuppelpaden. Vervolgens naar het volgende meer, de Grüner See. Daar de zon zich steeds meer laat zien, is een korte pauze op een bankje langs de oever geen verkeerde tijdsbesteding. We hebben al iets geklommen maar nu gaat het echt bergop! De komende 2,5 kilometer gaan lang duren.
PAS OP! Een onbewaakte grensovergang…
Eerst langs groene weiden tussen houten hekwerken door. Er is een optie om rechtstreeks naar de Reschner Alm te lopen maar die routewijziging zie ik over het hoofd omdat ik waarschijnlijk te veel bezig ben met überhaupt te klimmen. Op een gegeven moment wordt de ‘Staatsgrenze’ en de Piz Lad-Hütte gepasseerd, ik ben in Italië. Het blijft steil omhoog gaan over stenen en boomwortels, ik ken betere paden. Dan wordt het vlakker, een ‘Schotterstraße’ voert weer naar een keuzemoment. Van deze afkorting naar de Reschner Alm ben ik wel bewust maar ik besluit nu ook door te gaan tot het gaatje. Nog 10 minuten enigszins vlak – met hier en daar een klimmetje – tot het hoogste punt van de dag. Het drielandenpunt – niet dat van Vaals voor de duidelijkheid – is bereikt. De ‘Dreiländergrenzstein’ markeert het samenkomen van de Oostenrijkse, Zwitsere en Italiaanse landsgrenzen. Het is niet meer als een grote kei met een plaquette, niet erg bijzonder. Niet eens een uitzichttoren zoals in Vaals (is ook niet nodig op 2.180 meter).
Het drielandenpunt – de Dreiländergrenzstein
Na een korte pauze gaat het verder naar de eerder genoemde Reschner Alm. EuroHike verwacht van haar wandelaars voor weg nr. 4 ’trittsicher’ en ‘schwindelfrei’. OK, dat zit wel goed! De ‘höhenweg’ over de “Zimböden” gaat langs de flanken van de Piz Lad. Gelukkig hoeft deze 2.808 meter hoge berg niet beklommen te worden, het smalle pad gaat er enkel langs. Ik voel mij weer fit en wandel dan ook gezwind naar het einde van de hoogteweg. Af en toe heb ik hierbij uitzicht op de Reschensee met daarin de “Versunkene Kirche von Graun”.
Zicht op Reschen en de gelijknamige See
Uiteindelijk verlaat ik weg nr. 4 en vervolg mijn weg al dalend naar de Reschner Alm. Reschen (of Resia in het Italiaans) komt dichterbij. Stevig daalt de weg naar de Reschensee alwaar ik even langs de oever wandel. Al snel ben ik bij Hotel Panorama 2000 waar men geen beschikking blijkt te hebben over een restaurant. Dat wordt dus nog zoeken naar een eetgelegenheid maar daar heb ik alle vertrouwen in…..