Maascorridor

Een stralende Pinksterdag, geen kaarten voor Pinkpop dus een goed moment voor een mooie wandeling. Ik heb nog een aantal NS-dagkaarten uit de aanbieding van Appie Heijn in voorraad en dan is de keuze voor het openbaar vervoer snel gemaakt. Met een overstap in Roermond van NS naar Veolia bereik ik na een dik uur het station van Venlo.

De ‘Zoepkoel’ oftewel de Oude Markt ligt er verlaten bij, het is natuurlijk ook nog lang geen carnaval. Geflankeerd door de wachters van Shinkichi Tajiri steek ik de Maas over en vervolg ik mijn weg langs de westelijke oever. Langzaam laat ik Venlo achter mij en verschijnt Tegelen aan de overzijde van de Maas. Hier en daar een eenzame visser en lome Galloway-runderen in de schaduw van de weinige lommerrijke  boompartijen vergezellen mij langzaam maar zeker tot het veer van Steyl. Terug naar de oostzijde van de brede stroom voor het luttele bedrag van 20 Eurocent, dat zijn nog eens prijzen!

De terrassen zijn nog niet geopend en dus vervolg ik de route richting Duitse grens. Die grens zal ik voorlopig nog niet bereiken want eerst moet ik nog over het terrein van Kasteel Holtmühle. Via het ene poortgebouw naar binnen en via een ander poortgebouw weer het weide veld in oftewel een ultra-kort bezoekje aan het 17e eeuws kasteelcomplex. Aan de andere kant van de A73 komt de grens echt dichterbij. Even voorbij het vakantiepark Maasduinen passeer ik grenspaal 437 en loop ca. 100 meter over het Pieterpad hoewel ik mij dit stuk niet kan herinneren.

Na het Galgenvenn loop ik langzaam de bebouwde kom van Kaldenkirchen binnen. Het middaguur is reeds verstreken en dat is te merken in het gezellige centrum. Even flink doorstappen naar het station blijkt niet effectief genoeg want de Eurobahn van 12.51 is al vertrokken. Dat wordt 3 kwartier wachten op het troosteloze perron, achteraf had ik wellicht net zo goed al wandelend naar Venlo kunnen gaan. In tijd had het amper iets gescheeld.

Maar afijn, het is allemaal goed gekomen. De aansluiting in Venlo was perfect, in Roermond ook maar in Sittard lieten de Nederlandse Spoorwegen mij weer in de steek. Ik laat mij echter niet van mijn  stuk brengen en ben al aan het bedenken waar de volgende wandeltrip naar toe gaat, weer met de trein want de voordeelkaarten zijn maar beperkt geldig…….

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *