Maaspad – etappe 13

Om acht uur stond het ontbijt klaar, mijn laatste actie in de B&B. Bij het eerste ochtendgloren zet ik weer koers naar de Maas, het veer Alphen – Lith om precies te zijn. Aan de overkant begint dan echt de 13de etappe van het Maaspad, op naar Den Bosch.

Zonsopkomst bij Lith gezien vanaf Moordhuizen

Zonsopkomst bij Lith gezien vanaf Moordhuizen

Na enig gedraai door de bebouwde kom van Lith kom ik weer terecht op de dijk om de Maas te volgen richting Maren-Kessel. een gedeelte van de route loopt door een natuurgebied langs de Lithse Ham. Bij de wildpoort staat een waarschuwingsbord met strikte regels ten aanzien van het aldaar grazend vee. Volgens de beheerders dient een afstand van 25 meter in acht genomen te worden echter dat wordt lastig als de runderen positie innemen langs het pad en vlak voor de wildpoort waar ik het graasgebied moet verlaten. Het devies is simpel: niet bang zijn en gewoon doorlopen, de runderen kijken je hoogstens ietwat ‘schaapachtig aan’.

Voormalig gemeentehuis (Camelot) van Alem, Maren en Kessel

Voormalig gemeentehuis (Camelot) van Alem, Maren en Kessel

Op de dijk in Maren passeer ik het voormalige gemeentehuis – met de fraaie naam ‘Camelot’ van de eveneens voormalige gemeente Alem, Maren en Kessel. Een apart verhaal want sinds de Maaskanalisatie in 1930 ligt Alem aan de overzijde van de Maas in Gelderland. Niet veel later bereik ik de veerpont naar Alem en volg vanaf hier het natuurpad door de uiterwaarden naar het buurtschap Het Wild. Over de dijk gaat het verder naar het Gemaal Gewande en vervolgens richting Empel. Bij Empel maakt de weg een bocht over de sluis in de Zuid-Willemsvaart. Het betreft hier een erg nieuwe sluis want de eerste schepen gingen er in 2014 pas doorheen. Op Google – en Apple – Maps is het nieuwe gedeelte van het kanaal nog niet te zien en als ik de GPS-gegevens van deze tocht heb ingeladen zie ik dat mijn route – volgens de kaart – door het weiland loopt.

Sluis in Zuid-Willemsvaart bij Empel

Sluis in Zuid-Willemsvaart bij Empel

Aan mijn linkerzijde heb ik reeds zicht op de skyline van Den Bosch en recht voor mij doorkruist de A2 het landschap. Als ik de autosnelweg ben gepasseerd heeft de routemaker een mooi pad gevonden langs de oever van de Maas. Echter, het natuurpad blijkt enkele verborgen hindernissen te herbergen. De Maas was blijkbaar ietwat opgeschoven richting wal en daardoor was het klaphek lastig te bereiken. Maar goed, hindernissen zijn er om te overwinnen en spoedig zat ik op het goede spoor. Met goede moed liep ik richting de spoorbrug met de wetenschap dat het eindpunt daar vlak achter lag. Tot plots wederom een natuurlijke hindernis mijn pad versperde. Het pad werd namelijk onderbroken door een water-barrière van een meter of drie. Een dilemma, terug en verder over de dijk of mijn weg vervolgen door cq. over het water. Een eerste poging over enkele wankele stenen mislukte en ik wist het maar net droog te houden. Wat nu? Na een korte overweging besloot ik het te wagen en zodoende sta ik even later tot mijn knieën in het koude water. Niet lang zeuren en snel doorlopen naar het eindpunt van de 13de etappe.

Chauffeurscafé Treurenburg, een aangename pleisterplaats

Chauffeurscafé Treurenburg, een aangename pleisterplaats

Vlak na de spoorbrug ligt chauffeurscafé Treurenberg, een mooie plek voor koffie en een uitsmijter. Het wandelen is gedaan en met de bus ben ik snel weer bij het treinstation, op naar huis…..

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *