Trök in Hèrkebósj…………
Ik was hier eerder, onlangs zelfs. 3 weken geleden om precies te zijn, een wandeling door het Nationaal Park De Meinweg vanaf de Roermondse brouwerij St. Christoffel. Het ging toen routetechnisch niet geheel van een leien dakje want op de een of andere manier liep ik plotsklaps niet meer op de route volgens het boekje. Op die vierde december had ik mij voorgenomen om terug te keren naar de plek der verwarring om uit te zoeken hoe het mis had kunnen gaan. Vandaag was die dag aangebroken, tijd voor een grondig onderzoek.
Een goede voorbereiding is het halve werk dus parkeer ik eerst bij het Bezoekerscentrum om een gedetailleerde wandelkaart van Staatsbosbeheer aan te schaffen. Hiermee kan het hopelijk niet mis gaan, het onderzoek kan beginnen. Eerst maar naar de parkeerplaats bij de spoorwegovergang, hier was ik drie weken geleden ook zij het onterecht. Na een korte bestudering van het info-bord blijkt dat de Reeweg-route het juiste uitgangspunt is. Deze route passeert namelijk een uitkijktoren en laat dat nu juist het punt zijn waar het vorige keer waarschijnlijk mis ging.
Sneller dan verwacht was het mysterie in no-time opgelost, eigenlijk was het uitermate simpel. Volgens de documentatie moest er bij een groen poortje en open veld rechtsaf geslagen worden. Alleen werd er niet vermeld dat ik eerst door het poortje moest. Uiteindelijk was ik 5 meter te vroeg naar rechts gegaan en dat bracht mij enigszins van de route.
Inderdaad, nu komt de beschrijving wel overeen met de werkelijkheid en bereik ik na een tijdje het bezoekerscentrum. Over de verharde weg langs ‘Elfenmeer’ is het een ruime kilometer naar de parkeerplaats waar mijn auto staat maar ik prefereer toch een meer landelijke route al creëert deze een kleine omweg. Na een korte bestudering van de vandaag gekochte wandelkaart lijkt het Zandbergen pad de meest geëigende optie. Met een ruime bocht passeer ik de achterzijde van het vakantiepark om uiteindelijk een niet meer in gebruik zijnde spoorlijn – ‘De IJzeren Rijn’ – te bereiken. Ik vervolg mijn weg langs de verroeste rails en arriveer na een minuutje of tien bij de parkeerplaats.
De klus zit er op, ik heb mijn dwaling recht gezet. Dacht ik eerst nog dat de routebeschrijving een discrepantie bevatte, nu moet ik terecht toegeven dat het toch voornamelijk aan mijzelf lag.
Maar goed, de zaak van het verkeerde pad is opgelost en ik ben weer een wandelkaart rijker……