Negatief

Toen digitaal nog een moeilijk woord was en alleen werd gebruikt in obscure science-fiction films, toen had je fotorolletjes. Geen SD- of CF geheugenkaartjes maar een celluloid strook opgerold in een stevige cilinder. Iedere foto moest lukken en na 24 of 36 opnamen werd de film terug gespoeld en nam een volgend rolletje zijn plaats in de camera in. Vervolgens naar de DOKA of de ontwikkelcentrale om het lichtgevoelige materiaal te (laten) ontwikkelen en af te drukken.

Nu de jeugdige lezers ook enigszins zijn voorgelicht over fotografie van vóór hun tijd kan ik overgaan tot de aanleiding van dit verhaal. Het gaat over lang bewaarde schatten die per toeval plots weer uit de vergetelheid geraakt zijn.

Deze week kreeg ik een telefoontje over – in eerste instantie – een idee voor de aankomende Groate Waereldsjtad Optoch. Nadat hierover van gedachten was gewisseld volgde er echter nog een lichte  nabrander. Wat bleek, de beller was via via – en misschien nog een paar via’s meer – in het bezit gekomen van een aantal zwart-wit negatieven van Pinkpop 1979. Op zich al bijzonder maar 2 negatieven sprongen er uit. Hierop is namelijk Mick Jagger te zien, op de parkeerplaats van het Burg. Damenpark gezellig keuvelend in de tourbus. Unieke opnamen maar jammer genoeg erg analoog én negatief.

Gelukkig kon ik uitkomst bieden en zijn de negatieven gescand en nu dus ook positieven. Blij dat ik weer iemand gelukkig heb kunnen maken en het was tevens een goede oefening in het digitaliseren van oude films. Ik heb nog diverse laden vol liggen met oude negatieven, nu nog de tijd vinden voor de klus want het is behoorlijk tijdrovend…..