Hoe beweeg je een peloton renners tot een wandeletappe en trek je alle media-aandacht naar je toe? Voor de Tour-organisatie was dit heel eenvoudig; Laat voor één dag een bijzondere nieuwe spelregel gelden: GEEN OORTJES!
In vroeger dagen – toen ik nog heel jong was – was het begrip oortjes in de wielersport nog niet bekend. Bij geen enkele sport trouwens want de aanwijzigingen kwamen toendertijd nog gewoon schreeuwend vanaf de zijlijn of vanuit de ploegleiderswagen. De enige oortjes waar gebruik van werd gemaakt waren die exemplaren die van nature ons hoofd sieren en die heel handig zijn om te luisteren en om een bril op te laten rusten. Maar de moderne communicatie-technieken deden ook hun intrede in het wielercircus. Tegenwoordig heeft iedereen een “oortje” en is het wachten op de ingebouwde GPS-ontvanger zodat de heren wielrenners in geval van nood over een korte cq. snellere route kunnen worden getomtomd.
De actie van de organisatie heeft niet geholpen. Het peloton dodet toch waar het zin in heeft en trekt zich niets aan van hogerop opgelegde oortjes-reglementen. Als we geen zendertje mogen dan fietsen we gewoon wat langzamer, moeten ze gedacht hebben. Ondertussen praten ze in alle Tour-talkshows over niets anders dan die oortjes, moet het wel of moet het niet. Zo krijg je een programma ook vol. De Tour duurt nog anderhalve week en volgens mij valt de beslissing pas op de voorlaatste dag, op de flanken van de Mont Ventoux.
Met of zonder oortjes……………..
Mister Spock, al jaren mèt oortjes!