Pietersberg

Het Maaspad moet even wachten, de steeds groter wordende reisafstanden maken een goede planning noodzakelijk en dat lukt mij momenteel niet geheel naar wens. Aangezien ik toch behoefte had aan een stevige wandeling heb ik vandaag in mijn aanzienlijke verzameling wandelroutes een meer in de buurt liggende gelegenheid gezocht en gevonden.

Een kudde schapen op de Sint-Pietersberg

De keuze is gevallen  op de NS-wandeling “Pietersberg Maastricht”. Een vooral praktische keuze want na een kwartiertje treinen kan ik al aan de 14 km. lange route beginnen. Ik begeef mij vandaag niet op onbekend gebied, op een kleine uitzondering na heb ik alle paden al eens bewandeld zij het niet in deze volgorde. Om te beginnen loop ik het laatste gedeelte van het Pieterpad. Op het plateau voorbij het hooggelegen Fort Sint Pieter moet ik mij een weg banen door een kudde vrij grazende schapen om vervolgens het eindpunt van het Pieterpad te bereiken. Ik blijf hier de bekende rood-witte markering volgen met dien verstande dat deze vanaf nu niet meer de weg wijzen op LAW9 maar op de GR5.

De ingang van het voormalige NATO HQ in de Cannerberg

Het pad baant zich een weg door het ENCI-bos richting België, aan mijn linkerzijde is de industriële activiteit in de mergelgroeve duidelijk hoorbaar. Bij het verlaten van het bos heb ik fraai uitzicht op het Albertkanaal en het Belgische dorp Kanne. Langzaam daal ik weer af naar het dal om – na een kort verblijf bij de zuiderburen – via Chateau Neercanne Nederland weer binnen te wandelen. Even voorbij het unieke terrassenkasteel passeer ik de toegangspoort van het voormalige NATO-hoofdwartier. Toen deze basis in de Cannerberg nog in bedrijf was, ben ik hier nog eens op sollicitatiegesprek geweest. Tegenwoordig is het reliek uit de koude oorlog in beheer bij de Stichting het Limburgs Landschap.

Een gedeelte van de Maastrichtse stadsmuur langs de Jeker

Door het Jekerdalpark wandel ik terug naar Maastricht langs de oever van de Jeker. Bij de passage door het Aldenhofpark ligt aan mijn rechterzijde de voormalige Tapijnkazerne en links – aan de overzijde van de Jeker – een gedeelte van de Maastrichtse stadsmuren. Richting Helpoort gaat de route nog over de stadsomwalling heen om uiteindelijk de Jeker in de Maas te zien verdwijnen. Via de Hoeg Brögk en het Centre Ceramique is het station niet meer ver weg. Nog een kopje koffie en een warme snack bij het DE-café voordat de sprinter mij weer snel naar huis zal brengen.

Conclusie: ook dicht bij huis kun je heerlijk wandelen……