Slek

Nog maar zo’n 10½ week en dan vindt in Sittard weer de jaarlijkse Kennedymars plaats. De hoogste tijd dus om stevig te gaan oefenenen. Ik zal zelf overigens niet deelnemen maar zal wederom mijn zus begeleiden die de 40 km. lange Swentiboldmars voor de tweede keer zal trachten te voltooien.

Mijn ondersteuning beperkt zich niet tot de mars op 26 maart; ik draag ook een steentje bij aan de fysieke en mentale voorbereiding. Reeds langere tijd wandelen wij iedere woensdag om de conditie en uithoudingsvermogen op peil te brengen. Vanaf nu wordt het programma iets aangepast en meer gericht op een wandeling van 40 kilometers. Daartoe worden de afstanden beetje bij beetje langer en de routes vlakker. Op Wandelgids Zuid Limburg heb ik voor vandaag route 346 uitgezocht. Deze wandeling start in het 1000 zielen tellende Slek en telt 14,4 km.

De Antoniuskapel te Slek-Echt

Buienradar meldt de hele dag flarden regenbuien met tussendoor een beetje zon; goed genoeg om naar Echt af te reizen. Het start- en eindpunt is gelegen bij de voetbalvelden van Slekker Boys. We passeren het enige rijksmonument van Slek – een kapel – en verlaten de bebouwde kom. De route voert door het open veld naar Pey. We passeren het pand van de voormalige Coöperatieve Stoomzuivelfabriek Sint Isidorus waar tegenwoordig een zeilmakerij is gevestigd en lopen vervolgens het natuurgebied ’t Kranenbroek in. Na enkele kilometers bereiken we de Pepinusbeek. Via een klaphek verlaten we de verharde weg en volgen de beek over een graspad. Het hier en daar zeer drassige pad eindigt na geruime tijd bij weer een klaphek. Heel eventjes voert de route over het fietspad langs de verkeersweg. Vanaf de rotonde verlaten we de verharde weg weer en lopen het Haeselaarsbos in.

Doorkijkje in het Haeselaarsbos

Nadat we een zandafgraving zijn gepasseerd wordt het bos weer verlaten. We zijn op de terugweg en komen langs een schuilhut. Het is echter droog dus lopen we verder; 500 meter later begint het weer te regenen…..
Ter hoogte van Abdij Lilbosch begint het plots hard te regenen, zelfs de Livar kloostervarkens waagden zich niet naar buiten. Gelukkig duurt de bui maar een tiental minuten en is de skyline van Slek al te zien. Aan de rand van het dorp wanen we ons in exotischere oorden; in een wei graast tussen enkele ezels een heuse zebra! We lopen Slek weer binnen via dezelfde weg waarlangs we vanmorgen begonnen zijn.

Een exotische verschijning in een Limburgse wei

Na een regenachtige wandeling doet een lekker kopje koffie bij café ’t Slekkerhoes goed. Op naar de volgende trainingstocht………