Ik heb niet zo veel met social media, ik weet niet goed wat ik er mee moet. Is het een zegen of juist niet? Ik ben er nog niet uit maar ik wil het wel weten.
Sinds begin dit jaar ben ik – na lang twijfelen – ‘actief‘ op facebook. Die activiteiten beperken zich tot heel af en toe een berichtje plaatsen en vooral veel kijken naar de berichten van anderen. Daarnaast probeer ik bezoekers naar mijn site (petercremers.nl dus) te lokken door een app automatisch een linkje op facebook te laten plaatsen. Tot zover mijn ervaringen met het verzinsel van Mark Zuckerberg.
Iedere dag weer wordt ik weer geconfronteerd met het fenomeen social media. Overal – of het nu oude of nieuwe media is – staat wel een verwijzing naar facebook en/of twitter. Het lijkt wel of je er niet bij hoort als je geen lid bent van een van deze platforms. Praten mensen nog met elkaar of communiceren ze alleen nog via social media? Ik zal wel engiszins overdrijven maar het is een duidelijk waarneembaar feit dat er zeer veel gebruik wordt gemaakt van digitale communicatie. Er liggen bij wijze van spreken meer telefoons op een terrastafeltje dan dat er consumpties op staan.
Ieders vrije keuze natuurlijk maar ik zie de waarde er (nog) niet van in. Als ik de facebook-entries van mijn ‘vrienden’ bekijk dan bekruipt mij soms een licht gevoel van schaamte. Wat sommigen menen te moeten delen met de halve wereld gaat mij soms te ver, ik houdt mijn privé-zaken liefst persoonlijk en heb geen behoefte dit te delen met Jan en alleman. En als ik het dan toch met de massa wil delen, dan schrijf ik een artikel op mijn blog.
Facebook – en wellicht ook andere vormen van social media – voorzien mij doorgaans van teveel info. Filteren is lastig tenzij ik rigoreus ga ontvrienden…..
Maar goed, mij is het nog niet helemaal duidelijk waarom ik al die info nodig heb. De social media addicten zullen nu wel denken ‘die ouwe snapt er niets van’ en dat zal tot op zekere hoogte ook wel zo zijn. Misschien was het verstandig geweest om afgelopen woensdag de bijeenkomst van SMC046 in Sittard te bezoeken. Misschien wel, maar die mogelijkheid heb ik aan mijn neus voorbij laten gaan.
Toch moet het er eens van komen, al is het maar om een beeld van de (on)mogelijkheden te vormen en misschien concludeer ik dat het inderdaad niet aan mij besteed is…….of juist wel!?