Doenrade is de laatste tijd een populaire uitvalsbasis geworden voor mijn wandelhobby. Niet in de laatste plaats komt dit natuurlijk door de aanwezigheid van Gasterie Dobbelsteyn – welke door een van mijn broers wordt uitgebaat – echter de beschikbaarheid van een groot aantal wandelroutes in deze regio is vanzelfsprekend leidend in deze.
Voor de wandeling van vandaag heb ik weer eens een beroep gedaan op de bekroonde website van Jos Wlazlo – www.wandelgidszuidlimburg.com – en daar heb ik wandeling nr. 548 gevonden. De wandeling start in het net over de Duitse grens gelegen Süsterseel maar biedt tevens de mogelijkheid om halverwege te starten en hoe kan het ook anders, dat is in Doenrade. Mijn eerdere ervaringen met het gebied rondom het Plateau van Doenrade doen mij besluiten om lichte wandelschoenen aan te trekken wat achteraf gezien een foute keuze bleek te zijn. De route bestaat namelijk uit meer onverharde wegen als verwacht en tengevolge van de recente regenval redelijk drassig en modderig.
De aanloop over de Sittarder Gats is bekend terrein maar na grenspaal 290 komt hier verandering in. De grens wordt gepasseerd en ik loop de Duitse Selfkant binnen. Het navigeren vergt enige gewenning daar ik besloten heb om voornamelijk gebruik te maken van het bijgeleverde GPX-bestand. Dat geeft mij gelegenheid om mijn GPS vaardigheden weer eens goed te oefenen en het geleerde van de GPS-workshop in Drunen in de praktijk te brengen. In geval van twijfel of lege batterijen heb ik voorzichtshalve wel de routebeschrijving mee genomen, verdwalen zal ik dus niet. Met Hillensberg aan mijn rechterhand bereik ik uiteindelijk Wehr. Via het verlaten kerkplein loop ik door het Tüdderner Fenn naar Gaststätte Zur Bahn in Süsterseel.
Het is een drukte van jewelste bij de tegenover gelegen EDEKA supermarkt, het grote aantal auto’s met Nederlands kenteken is hierbij opvallend. Ik vervolg mijn weg langs de achterzijde van de bebouwing om even later langs de Roodebach Nederland weer in te lopen. Als ik de beek achter mij laat zie ik in de verte reeds de kerk van Jabeek boven de horizon uitsteken. Tegenover de Dorpsbrouwerij werp ik een geïnteresseerde blik op de oude dorpsput. Sinds mijn vorige bezoek heeft hier namelijk een ingrijpende wijziging plaats gevonden. De beschadigde en bevuilde glazen overkapping heeft plaats gemaakt voor een meer kunstzinnige variant waardoor de historische put weer in volle glorie te bezichtigen is.
De voor mij liggende terugweg naar Doenrade voert over bekende paden. Echter, de vorige keer dat ik hier verkeerde liep ik in tegengestelde richting. Na de provinciale weg volg ik het lange rechte pad tot Bingelrade om vervolgens over een voetpad het buurtschap Viel te bereiken. Na een aantal klaphekjes kom ik bij de eerste huizen van Doenrade en even later ben ik weer op het eindpunt van mijn zaterdagse wandeling.