De Eneco Tour is weer eens in de gemeente Sittard-Geleen neergestreken en niet voor de eerste keer! Twee jaar geleden stond ik op de brug over de middenweg om foto’s te maken van de rit in lijn naar Sittard en dit jaar ben ik getuige van de individuele tijdrit.
Gisteren veroverde Lars Boom in zijn woonplaats Vlijmen de witte leiderstrui en vandaag moet hij de leiderspositie zien te verdedigen tijdens een 13,2 kilometer lange – of korte – tijdrit. Het wordt geen makkelijke opgave want er zijn kapers op de kust en aangezien de onderlinge verschillen in het algemeen klassement miniem zijn belooft het een spannende strijd tegen de klok te worden.
Start en finish zijn vandaag beide gesitueerd nabij de binnenstad van Sittard maar is dat ook de ideale plek om de wedstrijd te bekijken? Volgens mij niet, ik wil meer zien dan het begin en/of einde van de rit en dus ga ik een plekje zoeken op het landelijke deel van het parcours. Weliswaar vindt een groot deel van de wedstrijd plaats op Sittard-Geleens grondgebied; inwoners van de gemeente Schinnen krijgen ook de mogelijkheid om de matadoren aan te moedigen. Na de beklimming van de Windraak volgt nog een lus naar Oirsbeek waar men via de Beukenberg de provinciale weg bereikt die de coureurs vrijwel rechtstreeks naar de eindstreep brengt.
Op zoek naar een mooie foto-locatie posteer ik mij eerst bij de top van de Beukenberg. Ik blijk niet de enige te zijn met enige parcourskennis want het is op dit kleine stukje Oirsbeek best wel druk. Vervolgens wandel ik langs Doenrade naar het buurtschap Windraak. Eén café, een tankstation en een ijsboerderij: meer is Windraak niet maar de renners passeren hier wel twee keer. Het cruciale punt is gelegen pal voor de eerder genoemde horecagelegenheid en ik besluit om hier post te vatten.
Een goede keuze, zo blijkt! Voldoende tijd om mooie foto’s te maken vanuit verschillende hoeken en is toevallig dan toch niet helemaal gelukt dan komt er even later een tweede kans als de renners op de terugweg weer langskomen. Het enthousiasme van de supporters manifesteert zich het meest bij de doorkomst van de Nederlandse deelnemers maar als de top-15 gestart is wordt iedereen hartstochtelijk aangemoedigd. Extra applaus is er voor de Limburgse trots Tom Dumoulin en dat wordt alleen nog maar heviger als hij na de Oirsbeekse lus op weg lijkt naar een podiumplek.
Na twee passages van Lars Boom in de leiderstrui is het tijd om terug te wandelen naar mijn startpositie in Doenrade. Op de TV kan ik nog net een glimp opvangen van de ceremonie protocollaire en verneem ik dat Tom Dumoulin net niet de snelste was. Morgen vertrekt de koers naar België en misschien doen ze volgend jaar de Westelijke Mijnstreek weer aan…..