Zondag was een stralende dag. Een mooie gelegenheid om iets leuks te doen met de familie; een pretpark, het strand of een dagje in het zwembad. Of je gaat voetballen. In de Sittardse wijk Ophoven organiseerde voetbalclub OVCS een toernooi. Je vraagt je natuurlijk af hoe wij daar terecht komen. Goede vraag en een heel eenvoudig antwoord. Eén van mijn broers beheert de kantine aldaar en had zodoende de familie gerecruteerd om een team te vormen. Aangezien ik een grote familie heb, was dit geen heel groot probleem. Wedstrijdjes van 5 tegen 5 op een half veld, dat zou moeten lukken. Maar zo eenvoudig is dat niet. Zeker niet als je team nog nooit samen heeft gespeeld en een gedeelte van het team überhaupt al jaren niet meer heeft gevoetbald. Enfin, na de poule-wedstrijden was het douchen geblazen. Einde toernooi voor ons familie-team.
Dat sporten niet altijd gezond is, is door ons duidelijk bewezen. Onze – uitstekende – keeper kreeg een keiharde bal vol in zijn gezicht en was korte tijd ietwat groggy, onze voormalige top-verdediger moest met een spierblessure de zijlijn opzoeken en last, but not least stortte plots een van onze spitsen kermend ter aarde. Geen overtreding maar hij had zich verstapt. De blessure was dermate ernstig dat hij met een ambulance naar het nabijgelegen Orbis Medisch Centrum moest worden afgevoerd. Achteraf bleek de schade mee te vallen maar zijn voetbalcarriere staat voorlopig op een laag pitje.
Leuk hè, voetballen.
Zelf ben ik de middag blessurevrij doorgekomen maar goed, ik heb ook niet mee gespeeld.
Ik maak de foto’s………