What comes around, comes around of – vrij geïnterpreteerd – van het een komt het ander…..
Afgelopen zondag moest ik 2 klanten naar Vlodrop-Station brengen. Op de parkeerplaats bij Hotel St. Ludwig had ik – wachtend op een volgende rit – een klein moment tijd om een indruk te krijgen van de omgeving. Hierbij ontsproot het idee om deze mooie regio binnenkort weer eens te bewandelen. Op Wandelgids Zuid- Limburg vond ik vervolgens de Midden-Limburgse wandeling nummer 334.
Geen trein meer te zien – IJzeren Rijn anno 2018
De 13,2 kilometer lange grensoverschrijdende route kan zowel op Nederlands (Vlodrop) als Duits (Dalheim) grondgebied worden gestart. Ik kies voor de Nederlandse variant en parkeer daartoe op de eerder genoemde parkeerplaats. Nabij Vlodrop-Station ligt het voormalige tracé van ‘de IJzeren Rijn’. De meeste rails liggen nog in het landschap, overwoekerd door de vegetatie van het Nationaal Park De Meinweg. Het station waar het buurtschap haar naam aan dankt raakte in 1944 beschadigd en is in de jaren daarna afgebroken. De verharde weg loopt vanaf het hotel nog even door tot aan het terrein van de Maharishi European Research University (MERU), tevens wereldhoofdkwartier van de Maharishi-organisatie. Tot 1979 was hier het Franciscaner klooster en jongensinternaat College St. Ludwig gevestigd. In 1990 nam Maharishi Mahesh Yogi zijn intrek in het complex om van hieruit de Trancedentente Meditatie wereldwijd te verspreiden. Op 5 februari 2008 is de Maharishi alhier op 91-jarige leeftijd overleden. Het klooster is in 2015 gesloopt om plaats te maken voor nieuwbouw.
College St. Ludwig – deze poort gaat nergens meer heen…
Bij wandelknooppunt 77 verlaat ik de verharde weg en wandel ik over de grindweg het Nationaal Park in. Ik blijf het bospad volgen langs het voormalig kloosterdomein. Tot nu toe ben ik één wandelaar tegen gekomen en daar komt niet veel verandering in. Hier heerst vooral rust en stilte, pas nabij het buurtschap Rothenbach – pal op de Duits-Nederlandse grens – neem ik weer enige activiteit weer. Ik steek de asfaltweg over naar het Efffelder Wald. Langs de meanderende Rothenbach (oftewel Rode Beek) loopt een prachtig kronkelend pad met hier een daar lichte stijgingen naar de Dalheimer Mühle. In een perkamenten “Kaufurkunde” uit 1231 wordt de watermolen reeds genoemd, het huidige pand dateert echter uit 1775.
Knuppelpad van de Dalheimer Mühle naar St. Ludwig
Na ca. 10 minuten – gedeeltelijk over een knuppelpad – kom ik weer aan in Vlodrop-Station en hiermee komt een einde aan een fraaie aanbevelenswaardige wandeling door de Meinweg.