Zomerse temperaturen bij de aanvang van de herfst, het is enigszins ongebruikelijk. Van zo’n Indian Summer moet je natuurlijk optimaal genieten en daarom ben ik vandaag naar Arnhem getrokken voor NS-wandeling ‘Warnsborn’.
De herfstvakantie in Zuid-Nederland gaat zijn laatste weekend in en dientengevolge is het vreselijk druk in de intercity naar Den Bosch. In de trein van ‘s-Hertogenbosch naar Arnhem heerst gelukkig de normale drukte zodat ik voldoende tijd heb om de routebeschrijving, de GPS en mijn fototoestel op orde kan brengen om goed voorbereid aan de 18 kilometer lange wandeling te kunnen beginnen. Ik blijk niet de enige wandeltoerist te zijn die deze NS-wandeling vandaag heeft geselecteerd, het lijkt in eerste instantie haast een groepswandeling.
Huis Zypendaal
Ik verlaat het moderne stationsgebouw van Arnhem aan de Sonsbeekzijde en na een paar straten bereik ik reeds het Sonsbeekpark. De herfstvakantie is ook hier van invloed geweest op de drukte; de Witte Watermolen is voor de gelegenheid omgedoopt in Kaboutermolen en verderop is de verzameling tipi’s tijdelijk beter bekend als Kaboutertenten. Ik passeer het Nederlands Watermuseum en wandel langs de Grote Vijver het Sonsbeekpark weer uit. Al snel ligt aan mijn rechterhand het Huis Zypendaal en even later bij de oversteek van de drukke verkeersweg bevind ik mij op een steenworp afstand van Burgers Zoo en het Openluchtmuseum. De moeite waard om te bezoeken maar dat is niet voor vandaag.
Airborne begraafplaats Oosterbeek
De route vervolgt zich door het Landgoed Warnsborn en afgezien van een enkele verkeersweg is het bos en heide wat de klok slaat. Plots hoor ik in de verte het karakteristieke geluid van een doedelzak. Verbaasd probeer ik de herkomst van de Schotse klanken te lokaliseren, echter zonder resultaat. Ik nader de Airborne begraafplaats bij Oosterbeek terwijl het geluid van het blaasinstrument luider wordt. Desondanks is er ook bij de begraafplaats voor slachtoffers van de Slag om Arnhem geen spoor van de muzikant. Bij het NS-station van Oosterbeek is een mogelijk eindpunt van de wandelroute; niet voor mij want ik besluit door te lopen naar Wolfheze.
Vlonders over de Wolfhezerbeek
Vlak buiten Oosterbeek loop ik de Bilderbergbossen in en volg het pad links en rechts van de droog liggende Wolfhezerbeek. Het pad is smal en dat maakt het inhalen van de vele wandelaars een fractie lastiger. Op een gegeven moment wordt een ernstig storende factor in het landschap zichtbaar. Iets verderop ligt de autosnelweg A50 en die zal ik moeten oversteken om de andere zijde gelegen eindbestemming te bereiken. Hiertoe maak ik gebruik van het Ecoduct Wolfhezerheide en Laag Wolfheze. Nog een klein stukje over het klompenpad en de bebouwde kom van Wolfheze komt al in zicht. Bij het plaatselijke NS-station eindigt de wandeling van vandaag.
Paddestoelen nabij Wolfheze
In 2012 was ik – ook vanwege een NS-wandeling – al eens op station Wolfheze, toen het beginpunt. De wandelroutes in dit gedeelte van het land zijn niet te versmaden. Het enige nadeel is de reisafstand waardoor het tijdrovende activiteiten worden. Ik zal hier desondanks komende herfst/winter nog terugkomen want er liggen nog een aantal routes in deze omgeving op de plank….