Met een boek in de hand kom je door het ganse land. Niet enkel een mooie poëtische zin maar vandaag ook de keiharde realiteit. Het is boekenweek en dan zijn de Nederlandse Spoorwegen voor één dag extra vriendelijk voor de lezende reiziger. Het boekenweekgeschenk – Heldere hemel van Tom Lanoye – is vandaag mijn treinkaartje.
Zo’n opportunity kan ik natuurlijk niet aan mij voorbij laten gaan en is uitstekend te combineren met een van mijn andere hobby’s. Ik heb een stevige NS-wandeling geselecteerd en wel de 22 kilometers tellende tocht ovér het Wekeromse Zand. Het startpunt ligt in Wolfheze en dat is zeker op zondag een lange rit. De drie reisuren vliegen echter voorbij, met dank aan Tom Lanoye. Aangezien het boekje maar 91 bladzijden telt, moet ik op de terugweg later vandaag een andere tijdsbesteding zoeken.
Als ik het stationnetje van Wolfheze achter mij laat, geldt dat al snel ook voor de bebouwing in het algemeen. Vandaag is het vooral natuur wat de klok slaat, woonkernen worden niet aangedaan met uitzondering van het begin- en eindpunt. Bos, heide en overige natuur, meer is er niet vandaag en dat is ruim voldoende voor de gemiddelde wandelaar. De aanwezige natuur is prachtig en beantwoord volledig aan het aanwezige beeld van de Veluwe. Toch heb ik een klein minpuntje kunnen vinden: het wegenstelsel bestaat voor een belangrijk uit brede zandpaden geflankeerd door een fietspad. Daar lijkt niets mis mee; echter ik heb deze uitgestrekte wegen vandaag als saai ervaren. Het mag van mij iets meer kronkelen.
Even na drieën arriveer ik in Lunteren, het eindstation van een enerverende tocht over het Veluws landschap. In tegenstelling tot hedenmorgen reis ik nu via Utrecht in plaats van Arnhem en onderweg kan ik mooi dit verslag schrijven, heb ik de iPad niet voor niets meegenomen.
Pingback: petercremers.nl » Warnsborn