Ik ben weer begonnen! 2 werkdagen zitten er alweer op. En het valt niet mee. Ik moet nog steeds wennen. Allereerst het weer, het is nog steeds vreselijk koud en dat verandert voorlopig niet. En dan die drukte, al dat verkeer. Waar gaan die mensen allemaal heen? Ik had de pech om op de 2e werkdag na mijn vakantie maar liefst 5 vergaderingen buitenshuis te hebben. En dan kom ik onvermijdelijk in de file terecht. Die had ik al 4 weken niet meer gezien. Langzaam kom ik weer in het Nederlandse ritme. De vermeende jetlag verdwijnt langzaam uit mijn systeem. Het is nu 22:45 en ik ben nog steeds niet moe. Dat was de afgelopen dagen we eens anders. Het zou verplicht moeten worden om na een drukke vakantie nog een aantal weken af te bouwen naar de alledaagse sleur. Een weekje of vier en dan iedere week een paar uur dichterbij en een aantal graden kouder. Zo went het iets langzamer en – niet onbelangrijk – veel aangenamer. Echter, mijn financiën en mijn verlofkaart laten dit alternatief niet toe.
Het went langzaam maar in gedachten zal ik nog wel een tijdje op vakantie zijn.