Het gebeurt één keer per week, elke week. Een min of meer bekende Geleendenaar komt een café aan de Markt binnen, gaat aan de bar zitten en bestelt een pilsje. Ondertussen heeft hij al minstens 2 moppen of anekdotes verteld. Na een aantal slokken van zijn gerstenat krijgt de goede man een ingeving en staat op van zijn kruk. Vastberaden loopt hij richting toiletten en haalt een schilderij van de muur. Hij legt het kunstwerk – in werkelijkheid een met schoolbordverf beschilderd plankje – plat op een steh-tisch en zoekt achter de bar naar een stukje krijt. En voila, de wijsheid van de week wordt gedeeld met de wereld.
Eén week lang blijft de spreuk staan. Eén week en geen dag langer want dan is er een nieuw hersenspinsel.
