Als Marco Borsato iets onderneemt, pakt hij het meteen groots aan. Zijn laatste project heet “Wit Licht” en omvat een CD, een tour met bijbehorende DVD en een bioscoopfilm. De CD ligt al geruime tijd in de winkels; de film gaat op 11 december in premiere. En daar tussen in vindt de tour plaats. Het Gelredome in Arnhem werd gisteravond tijdens het eerste concert geheel gevuld door medewerkers, klanten en andere relaties van de hoofdsponsor. Aangezien deze sponsor mijn werkgever is was ik dus ook geinviteerd.
Ik kan niet zeggen dat ik een grote fan van mijnheer Borsato ben. Niet dat ik de muziek verschrikkelijk vindt, maar op eigen kosten was ik niet naar Arnhem afgereisd. Voor vele anderen was dit wel het geval. Hordes in het wit geklede fans zongen iedere noot mee van liedjes waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden. Verwonderd heb ik staan kijken naar al die uitzinnige mensen die uit hun dak gingen bij elk nieuw nummer van hun idool. Heb ik mij verveeld? Nee, de sfeer was fantastisch en de tijd vloog. Als echte techneuten hadden Ivo en ik vooral oog voor de techniek waarmee een fabeltastische lichtshow werd gepresenteerd. Veel lasers en overal licht in alle kleuren van de regenboog. En natuurlijk veel projectieschermen en in het bijzonder het centrale scherm achter het immense podium. Dit scherm dat volgens ons niet eens een scherm was maar een LED-gordijn hing de ene keer centraal in het midden en even later uitgestrekt over de hele breedte van het podium. En de projectie trok zich daar weinig van aan.
Waren er minpunten? Ja, ik vond het jammer dat een nummer ondergeschikt werd gemaakt aan een trailer van Marco’s film. Of we alsjeblieft willen gaan kijken. Nog één puntje van kritiek: Marco stelde het op prijs als iedereen in het wit zou verschijnen. Ziet er leuk uit en natuurlijk geven alle echte fans daar ook gehoor aan. Wie was er echter niet in het wit?
Borsato zellef!