Bron: Wandelgids Zuid-Limburg nr. 1071
Afstand: 15,8 km.
Start en Finish: Café Restaurant Roelanzia
Ik streef er naar om enigszins te variëren in mijn wandelingen. Zodoende ben ik altijd op zoek naar afwijkende locatie’s. Deze maand was ik al 2 maal in het Limburgse heuvelland en een uitstapje naar de Belgische Kempen, tijd dus voor iets anders en het is Noord-Limburg geworden.
In de gemeente Venray – in de Peel – ligt het ruim 2.200 inwoners tellende Ysselsteyn, de geboorteplaats van 2 winnaars van een etappe in de Tour de France en wel Peter Winnen en Mike Teunissen. Ik ga een gecombineerde heide/boswandeling maken en daarvoor begin ik in het parkje bij de St. Odakerk. Al snel verlaat ik de bebouwde kom en wandel langs het openluchtmuseum ‘Ròwkoelehof’ naar het natuurgebied Rouwkuilen. Ik passeer een aantal vennetjes, steek de Deurneseweg over en blijf het bospad volgen. Ik kom bij het eerste en enige klimmetje van de dag. Het gaat hier om de 38,6 meter hoge Weverlose Berg, een voormalig stuifduin.
Voorbij manege Hermkus Hof kom ik in de buurtschap Weverslo. Na het bruggetje over de Loobeek ga ik links en volg de beek geruime tijd over het naastgelegen graspad. Het pad eindigt bij de Weverslose Volmolen, hier ga ik rechts richting mini-camping De Linde. Tegenover het kampeerterrein duik ik het bos weer in en passeer een vijver met schuilhut en uitkijktoren om vervolgens het bos te verlaten over een oneindig lijkend zandpad. Zonder het echt in de gaten te hebben passeer ik op enkele honderden meters het racecircuit van Venray. Iets verder vervolg ik mijn over een graspad langs een beekbedding. Waar het pad en de beekbedding naar recht buigen, wordt het lastig. Ik moet naar de overkant maar hoe? Er is namelijk geen bruggetje. Optie 1 is de bedding blijven volgen tot een verharde weg en dan via de andere oever terug lopen. Dit kost mijn zo’n 600 meter extra dus besluiten ik de beekbedding ter plekke te doorkruisen. Ik zoek de meest ondiepe plek – het blijkt mee te vallen – en vervolg mijn weg aan de overzijde. Hier volg ik een typische mountainbikeroute, veel kronkels en hobbeltjes dus.
Ik kom weer bij de Deurneseweg aan de rand van Ysselsteyn. Niet veel later ben ik dan ook op de eindbestemming. Het zit er weer op……