Geen idee hoe ze het doen maar de Deutsche Bahn krijgt het toch maar voor elkaar. Gisteravond had ik in Keulen al te maken met een vertraging van maar liefst 25 minuten van de Intercity naar Mannheim. Het mag duidelijk zijn dat ik dientengevolge er gemakshalve van uit ben gegaan dat mijn hele planning naar de filistijnen was. Maar wonder boven wonder heb ik geen enkele aansluiting gemist en arriveerde ik vanmorgen om 8:54 uur stipt op het station van Garmisch-Partenkirchen, raar maar waar…….
De tandradbaan is klaar voor de steile klim..
Zodoende dus gewoon starten met mijn voorziene programma. Eerst mijn koffer in bewaring stellen bij “Hotel Vier Jahreszeiten” en vervolgens een “Rundreise Ticket” kopen bij het station van de Bayerische Zugspitzbahn. Met dit ticket kun je een mooie dagtrip in elkaar stelen; eerst met een treintje naar Grainau, hier overstappen op de tandradbaan die via een tunnel door de berg naar het Zugspitzplatt voert. Vervolgens – na koffie met koek – met de Gletscherbahn naar de top van de Zugspitze en van hieruit met een gondel van de Seilbahn Zugspitze terug naar de Eibsee in het dal. Terug naar Garmisch-Partenkirchen gaat dan weer met voornoemde treintjes. Al met al een tijdrovende onderneming.
Zicht vanaf de Zugsitzplatt op de Zugspitze ( rechts) en een onderzoeksinstituut
Maar goed, je krijgt er wel fantastische uitzichten voor terug. Een nadeel van deze uitstekende logistieke voorzieningen is jammer genoeg een massa toeristen. Zeker op de 2.962 meter hoge top van de Zugspitze is het een drukte van jewelste. Normaal ben ik altijd wel genegen om een kort bezoekje aan het Gipfelkreuz te brengen maar in dit geval was het in mijn ogen niet verantwoord, de bijgaande foto spreekt voor zichzelf.
Drukte bij hert Gipfelkreuz, daar moeten wel ongelukken van komen
Terug in Garmisch beland ik door het stralende weer al snel met een halve liter bier op het terras. Vrijwel onvermijdelijk, het gaat bijna vanzelf. Na een kort gesprek met de jongedame van Eurohike ben ik weer voorzien van alle benodigde documenten en kan ik morgen echt aan de slag. Via de Partnachklamm gaat de tocht naar Mittenwald, zo’n 20 km. Maar eerst een hapje eten en slaap inhalen van de nachtelijke treinreis.